Ρεκλάμα


Όσους δεν είχαν μάθει για τις Πυρκαγιές, την παράσταση του ΚΘΒΕ με έργο Μουαουάντ (βλ. δίπλα), φρόντισε να τους ενημερώσει κάποια εταιρεία μακεδονομάχων ή κάπως έτσι (βλ. π.χ. εδώ). Αυτοί οι εξαιρετικά μορφωμένοι κύριοι φαίνεται να γνωρίζουν σε βάθος τι τόλμησε και τι δεν τόλμησε, αλλά και τι θα μπορούσε να τολμήσει, «ο μουσουλμάνος συγγραφέας». Για κάποιο λόγο φέρνουν στο νου μια κυρία, εξαιρετικά μορφωμένη μουσουλμανολόγο κι αυτή, αλλά επιπλέον προικισμένη με φιλολογική κριτική οξυδέρκεια και ζωηρή ιστορική συνείδηση, η οποία είχε με την πρώτη ματιά  αναγνωρίσει σε μια φράση περί μουσουλμάνων, που κυκλοφορούσε δήθεν αδέσποτη, το αυθεντικό κείμενο του Μάρκο Πόλο.

Μιας και μιλάμε για τις Πυρκαγιές, θα μπορούσαμε να συνεισφέρουμε κι εμείς στην εθνική γνώση περί Ισλάμ παρουσιάζοντας μια ωραία σεκάνς από την ομώνυμη ταινία. Βλέπουμε εκεί κάποιους πολιτοφύλακες να σφαγιάζουν τους επιβάτες ενός λεωφορείου: άμαχους, γυναικόπαιδα, γέρους, όλους τέλος πάντων. Μουσουλμάνοι θα είναι ασφαλώς, αφού φοράνε κουκούλες με επιγραφές στην ακατανόητη και βαρβαρική αραβική γραφή, αφού είναι άκαρδοι κι  ανελέητοι ο μέσος ευρωπαίος τηλεθεατής δεν έχει καμία δυσκολία να αναγνωρίσει αμέσως την τυπική εικόνα των βασιβουζούκων της Αλ Κάιντα, του ISIS ή όποιου τέτοιου πράγματος διαφημίζεται σήμερα. 



...μόνο που στο τέλος της σκηνής (3.38 περίπου) διαπιστώνουμε ότι τα καλάσνικοφ είναι στολισμένα με εικονίτσες της Παναγίας.

Επίσης, για την τέρψη όσων γλυκαίνονται με τον όρο «ισλαμοφασισμός», ας θυμηθούμε ότι ο πρωτότυπος και ιστορικός φασισμός εισάχθηκε στα μέρη αυτά από κάποιον Πιερ Τζεμαγιέλ. Αυτός ο μουσουλμάνος (όπως φαίνεται καθαρά από το όνομά του) πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου και η συγκινητική ατμόσφαιρα της διοργάνωσης του έφερε στη ραχοκοκαλιά το ίδιο ιερό ρίγος και την ίδια ανατριχίλα που θα ένιωθε στην περίσταση αυτή και ο κάθε μακεδονομάχος. Τώρα, το ότι ονόμασε την οργάνωση που ίδρυσε γυρίζοντας στην πατρίδα, προς διάδοση των ωραίων αυτών ιδεών, Καταέμπ («Φάλαγγες»), την τόσο σημαδιακή χρονιά του 1936, ε, μάλλον δεν θα είναι  σύμπτωση. 

No comments:

Post a Comment

Ένας λιμανίσιος σκύλος

Ήταν χτες, ήταν αύριο.  Τα δάχτυλά μου από πέτρα και ξύλο που δεν ξέρουν πια την ηλικία μου... Ήταν χτες, ήταν αύριο....