Ζωολόγιο (έντομα)



Aedes stegomyia aegypti   Κουνούπι τίγρης

  
Εντοπίζω το φλεβίδιο στην επιφάνεια της επιδερμίδας του. [...] Βυθίζω την προβοσκίδα μου στη σάρκα του. [...] Χύνω το σάλιο μου, διαλύω το αίμα του, ρουφάω, ρουφάω. [...] Η κοιλιά μου διαστέλλεται, φουσκώνει από το αίμα του, ρουφάω.
 


Apis mellifera   Μέλισσα
 

Κηφήνες νέου είδους, περίμεναν να έχουν γεμίσει οι κερήθρες μας για να μας επιτεθούν και να μας ξεκληρίσουν. Λεηλάτησαν τα πλούτη μας και φύγανε αφήνοντας την κυψέλη ρημαγμένη. Είμαστε χαμένες. Καμία μέλισσα της αποικίας μας δεν θα επιζήσει.


Calliphora vomitoria   Κρεατόμυγα


Ξεδιπλώνω την προβοσκίδα μου, χύνω το σάλιο μου πάνω στα σάκχαρα του δέρματός του. Τα σάκχαρα λιώνουν. Με διώχνει με το χέρι, ανεβαίνω, γυρνάω, ξανακατεβαίνω, επανέρχομαι, ξεδιπλώνω την προβοσκίδα μου, τα ρουφάω όλα, αφοδεύω.


Coccinella septempunctata   Πασχαλίτσα


 Η ζέστα του ήλιου με αναζωογονεί. Πιάνω μια μελίγκρα. Της χύνω το σάλιο μου. Τη νιώθω να μαλακώνει. Δεν την αλέθω. Ρουφάω το χυμό της. Την αδειάζω. Τα καταβροχθίζω όλα.



Danaus plexippus   Πεταλούδα μονάρχης


Αυτός περπατάει χωρίς να έχει φτερούγες, εγώ φτεροκοπώ χωρίς να έχω πόδια. Κάθομαι στην πλάτη του. Πού είναι λοιπόν το ιερό όπου θα ολοκληρωθεί η μετανάστευση της μεγάλης επιστροφής; [...] Με κουβαλάει και καθώς με μεταφέρει με κατεύθυνση προς τον πόλο, μένω στον ώμο του, μα να που αποκλίνει από τη διαδρομή, να που στρέφεται προς τη δύση. Τον παρατάω.


Lampyris noctiluca   Πυγολαμπίδα


Είμαστε αρχαίες σκόνες λησμονημένων αθωοτήτων. Υπάρχουμε ακόμα. Θα υπάρχουν, αιώνια, σκοτάδια όπου θα μας είναι εφικτό να χαράξουμε τις φευγαλέες γραμμές μας κι αυτό θα διαρκέσει όσο θα διαρκέσουν οι σκοτεινές νύχτες. Η εξαφάνισή τους θα σημάνει την εξαφάνισή μας. Θα είναι το τέλος των αρχέγονων καιρών. Δεν θα υπάρχει κανείς πια για να μεταφέρει, στα μύχια των λιμνών και των ποταμών, φωσφορίζουσες λάμψεις που θα μπορούν να αποκρίνονται στα άστρα.


Lasius niger   Μερμήγκι


Έκανε όλο και πιο πολύ κρύο, το φως είχε πέσει, έτρεξα βιαστικά, έκανα το γύρο του βράχου όπου είχε καθίσει και έφτασα στην είσοδο της μερμηγκοφωλιάς μου.



Libellula quadrimaculata   Καφέ λιμπελούλα


Βουλιάζει μέσα στους βάλτους, αργοπορώντας το φευγιό του [...]


Musca domestica   Μύγα


 Ο ιδρώτας του με τρελαίνει. Νιώθω τις ευωδιές του. Ξεδιψαστικός ανθρώπινος ιδρώτας. [...] Εφορμώ κάθετα. Κάθομαι στο σβέρκο του. Πίνω. Πίνω. Πίνω. Το χέρι του με διώχνει. [...] Κάθομαι στην απόκρημνη επιφάνεια του τοίχου με το κεφάλι ανάποδα.


Narceus americanus   Αμερικάνικη χιλιοποδαρούσα
 

[... ] οι δακτύλιοί μου κυματίζουν στις κινήσεις των ποδαριών μου, που βαδίζουν κατά ζευγάρια, υπάρχει ένα τρέμουλο στον αέρα, υπάρχει ένα τερέτισμα, υπάρχει κάτι ζωντανό, υπάρχει κίνδυνος, υπάρχει πολύ μεγάλη ανησυχία, κουλουριάζομαι σχηματίζοντας σπείρα.


Papilio polyxenes asterius    Πεταλούδα με διχαλωτή ουρά


Όλα διαλύονται: τοπίο, δέντρα, ουρανός και σύννεφα. Ο κόσμος αρχίζει να γλιστράει. Το αυτοκίνητο προχωράει, στρίβει και τρέχει, τραβηγμένο από μια ακατανόητη δύναμη. [...] Δεν ξέρω πού είμαι. Το αυτοκίνητο. Άνθρωποι. Σκύλος. Διόλου λουλούδια, διόλου λουλούδια.


Periplaneta americana   Αμερικάνικη κατσαρίδα

Όταν ανοίγει η πόρτα, το φως καίει τα πάντα. Φεύγουμε προς τις ζώνες της σκιάς, χωνόμαστε στις ρωγμές των τοίχων και τις χαραμάδες του πατώματος. [...] Άλλες καταλήγουν σε τσαμπιά πίσω από την πορσελάνη της τουαλέτας ή μέσα στους σωλήνες αποχέτευσης ή στα χαλασμένα πλακάκια.



Tegenaria domestica   Αράχνη


Γλίστρησα ως το έδαφος για να ξανανεβώ κατά μήκος του τοίχου και να επιστρέψω στο κέντρο του ιστού μου, απ’ όπου, αρχοντική, μπορούσα να παρατηρώ τις κινήσεις τους. [...] Ένα έντομο, τραβηγμένο απ’ το φως που μπροστά του είχα στήσει τον ιστό μου, πιάστηκε στην παγίδα. Είχε κολλήσει πάνω της, άρχισε να χτυπιέται. Είδα να το κυριεύει ο πανικός. Γλίστρησα κοντά του.



Tegenaria duellica   Γιγάντια αράχνη


Απλώνω τις ποδοπροσακτρίδες μου και ψαχουλεύω το θύμα μου. Μια πεταλούδα πιασμένη, κολλημένη στο κέντρο του ιστού. Την καβαλικεύω. Τη δαγκώνω στο κεφάλι. Κινείται. Χύνω πάνω της τους χυμούς μου. Τη νιώθω να λιώνει. Χωρίς να περιμένω άλλο, την αλέθω με τη βοήθεια των χηληκεράτων μου και [...] την καταπίνω ολόκληρη μέχρι το τελευταίο λέπι των φτερούγων της



Vespula germanica   Σφήκα


Έτρεχε αψηφώντας την κίνηση των αυτοκινήτων [...] έστριψε, ρουφηγμένος από την άλω των καυσαερίων της πρωινής κυκλοφορίας.


(ολοκληρώθηκε)

No comments:

Post a Comment

Ένας λιμανίσιος σκύλος

Ήταν χτες, ήταν αύριο.  Τα δάχτυλά μου από πέτρα και ξύλο που δεν ξέρουν πια την ηλικία μου... Ήταν χτες, ήταν αύριο....