Επετειακό

Η Καρχηδόνα τρανταζόταν από τις κανονιές, άνθρωποι έφευγαν ανάμεσα στα φλεγόμενα οδοφράγματα, καβαλάρηδες με γκρίζες στολές κυνηγούσαν καβαλάρηδες με μπλε στολές όταν μια έκρηξη ήρθε να συγκλονίσει τον αέρα γύρω μας. Πολλοί σωριάστηκαν στη μέση της μεγάλης πλατείας, πάνω στο τριγυρισμένο από δέντρα γρασίδι. Μια γυναίκα, πέφτοντας με τη σειρά της, κραύγασε America forever!! ξεσηκώνοντας τα χειροκροτήματα, τις επευφημίες και τις ζητωκραυγές του πλήθους, μαζεμένου πίσω από μεταλλικά κάγκελα κατά μήκος των δρόμων. Οι μάχες πολλαπλασιάζονταν, τα κανόνια βροντούσαν πάντα και οι άνθρωποι έμοιαζαν αθάνατοι. Η ζωή δεν τους εγκατέλειπε. Ένας σκύλος, όταν τον εγκαταλείπει η ζωή, τον εγκαταλείπει, τελεία και παύλα. [...] Εδώ, εκείνοι που έβλεπα να πεθαίνουν, δεν πέθαιναν. Παρίσταναν το θάνατο, έμεναν ξαπλωμένοι για μια στιγμή και μετά σηκώνονταν και ξανάρχιζαν να τρέχουν, αδιάφοροι για τους κινδύνους, κάτω από τα πυρά του μυδραλιοβόλου.

Οι εφορμήσεις συνεχίστηκαν όλο το πρωί. [...] Ακολούθησαν κι άλλες εκρήξεις κι άλλοι ελιγμοί ώσπου, κάτω από σαλπίσματα και τυμπανοκρουσίες, πραγματοποιήθηκε η μεγάλη επέλαση των λοφιοφόρων αλόγων και των αναβατών τους με τα αστραφτερά όπλα, με τη σπάθα στο απλωμένο χέρι κάτω απ’ τις αχτίδες του ήλιου. Τα λάβαρα και οι παντιέρες πετάριζαν στον άνεμο, δώδεκα κανονιές βρυχήθηκαν, η μυρωδιά του θειαφιού γέμισε τον αγέρα και οι καμπάνες άρχισαν να χτυπάνε κάτω από τους πανηγυρισμούς του χαρμόσυνου πλήθους. Τα κάγκελα έπεσαν, οι άνθρωποι πλημμύρισαν την πλατεία για να αγκαλιάσουν ζωντανούς και πεθαμένους, ενώ στην άκρη της χλόης, πλάι σε μια εξέδρα στημένη ανάμεσα στα δέντρα, είδα να καταφτάνει ένας άνθρωπος με λευκά ρούχα και λευκό καπέλο, πάνω σε άτι με ξανθιά χαίτη, θρυλικό άλογο, τους παλιούς καιρούς άγριο, σήμερα χαμουρωμένο και υποταγμένο στη θέληση των ανθρώπων. 

 ("Carthage, Missouri", στο Anima του Ουαζντί Μουαουάντ – κυκλοφορεί σύντομα)